„I nie opuszczę cię aż do śmierci”

To chyba najbardziej znany fragment przysięgi małżeńskiej. Jednak z perspektywy czasu okazuje się, ze wiele małżonków jednak decyduje się na to, aby zerwać węzeł małżeński. Jeśli zawarty związek był ślubem cywilnym, to faktycznie, po orzeczeniu rozwodu czyli trwałego rozpadu małżeństwa, oboje partnerzy są osobami stanu wolnego i nic nie stoi na przeszkodzie, aby ponownie wstąpili w związek małżeński.

Jednak sytuacja komplikuje się i to znacznie, kiedy zawarty został ślub kościelny. Owszem, w takiej sytuacji również można przeprowadzić rozwód, jednak jest to zdecydowanie bardziej czasochłonne i wymaga od obu stron wiele zachodu, aby udokumentować, że faktycznie ślub zawarty przed księdzem był pomyłką. W każdym z tych przypadków warto skorzystać z pomocy prawników, jeśli chcemy aby małżeństwo zostało zakończone w miarę optymalnym czasie. Jednak zanim dojdzie do ostateczności warto spróbować mediacji czy separacji, kto wie, może akurat to pomoże i rozwód nie będzie konieczny?

Warto także pamiętać o tym, że nie jesteśmy jedynymi osobami, na których nasz rozwód się odbije. Bowiem w sytuacji, kiedy w wyniku zawartego małżeństwa mamy dzieci, to sytuacja się znacznie komplikuje. Bowiem podczas składania wniosku o rozwód należy od razu zaznaczyć czy chcemy przejąc pełnię władzy rodzicielskiej, czy chcemy ograniczyć współmałżonkowi władzę rodzicielską, czy może chcemy podzielić się nią po równo. Istotnym elementem, który często jest mylony, jest to, ze ograniczenie praw rodzicielskich nie oznacza wcale zakazu widywania się z dzieckiem.

Taką decyzję może podjąć jedynie sąd opiekuńczy czyli zupełnie inny organ niż ten orzekający o rozwodzie współmałżonków. Podczas rozwodu w tej sytuacji ustalone powinny być również alimenty, które płaci współmałżonek, u którego dzieci nie będą mieszkały. Tutaj również warto ustrzec niektórych rodziców przed pazernością – zasądzanie nadmiernie wysokich alimentów obliguje każdego z rodziców, nie tylko na przykład ojca, do łożenia na dziecko takiej kwoty. Czyli dla przykładu, jeżeli sąd orzekł, że na dziecko ojciec powinien łożyć 500 zł miesięcznie, to matka ze swojej strony również taką kwotę powinna przeznaczyć na potrzeby małoletniego.